Angels And Demons And Virtue

Ἄγγελοι μὲν χαίρουσι μειουμένης κακίας, δαίμονες δὲ τῆς ἀρετῆς· οἱ μὲν γάρ εἰσιν ἐλέους καὶ ἀγάπης θεράποντες, οἱ δὲ ὀργῆς καὶ μίσους ὑπήκοοι· καὶ οἱ μὲν πρότεροι πλησιάζοντες πνευματικῆς θεωρίας ἡμᾶς πληροῦσιν, οἱ δὲ δεύτεροι προσεγγίζοντες εἰς αἰσχρὰς τὴν ψυχὴν φαντασίας ἐμβάλλουσιν.  Αἱ ἀρεταὶ οὐ τὰς τῶν δαιμόνων ὁρμὰς ἀνακόπτουσιν, ἀλλ' ἡμᾶς ἀθῴους διαφυλάττουσιν. Εὐάγριος ὁ Ποντικός, Ὁ Πρακτικός Source: Migne PG 40 1234a

Angels rejoice when vice decreases but demons rejoice when virtue decreases; the one are servants of mercy and charity, the others are subjects of anger and hatred; the first draw near to fill us with spiritual contemplation, the latter to draw the soul into disgraceful fantasies. The virtues do not prevent the assault of demons, but they do preserve us from harm. Evagrius Ponticus, The Praktikos